Affetmek

Affetmek nedir? Affetmek unutmak mıdır? Hiç bir şey olmamış gibi devam etmek midir hayata? Tüm yaşananların üstünü çizmek midir? Tüm akıtılan gözyaşı damlasını kapatmak mıdır toprakla? İçimizin dışarıdan daha karanlık olduğu geceleri aydınlatmak mıdır? Kimsenin duymasını istemediğimiz gecelerde; yorganımızı çekip, başımızı yastığımıza gömdüğümüzde akıtılan gözyaşı damlalarını yıkayıp kurutmak mıdır affetmek? Hiç acı çekmemişçesine kahkahalara boğulmak mıdır? Hiç hayal kırıklığına uğramamışçasına kucaklamak mıdır insanı? Hiç hesapsızca atılmak mıdır hayata? Basit midir ve de çocukça mıdır?

Gerçi kimi affeder insan; karşısındakini mi yoksa kendini mi? Kaç affedişimiz yoktur ki; beraberinde kendimizi de affetmiş olmayalım.

Yine de affetmeli insan. Zor olsa da acı olsa da. En çok da kendi için; yüzünün arkasına dönük olmaması için; zaman geçiyordur, yakalamak için. Yaşarken üstüne ölü toprağı atmak istemiyorsa; öfkenin,kinin, intikamın esiri olmak istemiyorsa; affetmelidir.  Bir nefretsavar gibi yaşamak istemiyorsa affetmelidir. Geçmişi sırtında bir kambur gibi taşımak istemiyorsa, affetmelidir.

Affederken de; öyle her şeyi unutarak değil, hiç yaşanmamışçasına. Tüm pişmanlıklarla boğuşarak affetmelidir. Hiç kolay da olmaz bu kavga. Tüm pişmanlıklar öyle bir çarpar ki suratına, sersemler yıkılacak gibi olursun. Tutunmak istesen de bir dala; kurtuluşu yoktur. Başka savaşçı kabul etmez pişmanlıklar, öyle çıplak bir savaştır bu, yüzüne vurulur tüm yaşanmışlıklar; içine işler, kaçmak istersin, teslim olmak istersin. Bilmelisin ki; bir kez teslim olursan eğer, geçmişin o dipsiz kuyularından çıkamazsın.

Öyle bir çarpışacaksın ki; yorulacak, kaçmak isteyeceksin ama kaybettiğin en büyük savaşlardan olacak. Öyle zayıflığı da kabul etmez pişmanlıklar, bir an tereddüt ettiğini görse,en derinden vurur seni. Bilir zayıflıklarını, acizliklerini, nasıl çökerteceğini seni.

Direnmelisin ve affetmelisin; tüm yaşanmışlıkları, pişmanlıkları, canını yakanları, intikam almak istediklerini ve en çok da kendini. Affederken de kabullenmelisin; tüm gerçekliğiyle geçmişi. Bu kendinle olan savaş bittiğindeyse; ganimetleri toplamalı, yanında götürmelisin, hakkındır onlar. Yaşanmışlıklar tecrübelerindir yola devam da.

Öyle affetmelisin ki hayatı; ne unutmalısın tecrübelerini ne de geride bırakmalısın, hiç ders çıkarmamışçasına. Öyle devam etmelisin ki yola; dönüp geriye baktığında, pişmanlıkların bir karabasan gibi çökmüş olmamalı geçmişine; görmelisin güzellikleri de ve her şeye rağman devam edebilmelisin yaşama tutunmaya.