Yeni kurulan cumhuriyet idaresi, aralarında rejime karşı gelenlerin, Sevr Antlaşmasını imzalayanların, saraya yakın isimlerin, Kuvayı İnzibatiye yöneticilerinin, mülkiye ve askeriye mensuplarının, gazeteci ve yazarların da olduğu 150 kişiyi vatana ihanet suçundan sürgüne gönderdi.
Lozan Anlaşması’nın şart koştuğu umumi affa rağmen bu liste af kapsamı dışında tutuldu.
Böylece 150 kişi, 1 Haziran 1924 tarihli kararnâme ile sürgün edildi.
Köstence’ye, Batı Trakya’ya, Irak’a, Mısır’a, Beyrut’a ve Fransa’ya…
14 yıl sonra, 1938’de affedildiler.
Af kanunu çıktığında yarısı hayattaydı. Kalan yarısı da vatanlarını bıraktıkları gibi bulamayacakları düşüncesiyle geri dönmediler.
