Bir garip YEDAŞ hikayesi

ÇALIK YEDAŞ malum son dönemde her kesimin eleştiri konusu. Türlü gerekçelerle eleştiriliyor ÇALIK YEDAŞ ve bu eleştirilerin birçoğu da kendilerinin yayınlanması için ilgili basın yayın organlarına gönderdikleri metinde iddia edildiği gibi çok mesnetsiz ve temelsiz değil.

Belki bu yazı üzerine de bir tekzip gönderirler, kurumsal haklarına zarar geldiği gerekçesi ya da endişesi ile. Olsun, haklı tarafları varsa yayınlarız. Sağ olsun avukatları icra makamından daha hızlı çalışıyor.

15 Aralık 2011 günü ARENA Gazetesi, tüm mevcudiyetini ve moleküler yapısını da ortaya koyarak aklama gayretine girdi ÇALIK YEDAŞ’ı. Manşetten başlattığı çalışmalarını Başyazar ve Kaptanın Seyir Defteri ile destekledi.

Buraya kadar her şey normal aslında. Taşra gazeteciliğinde, birileri bir yapıyı eleştiriyorsa, başka birileri de sahip çıkacaktır. Ve bu durum olağandır da (!)

Ancak bu kez durum biraz farklı. Okuduğumuzdan anladığımız kadarıyla Başyazar Hayati Kaynar ÇALIK YEDAŞ’ın Genel Müdürü ile bir görüşme yapmış. ‘Önüme konan’ dediğine göre bu görüşme yüzyüze gerçekleşmiş. İlerleyen satırlarda ‘bulmuşken’ ifadesine rastlıyoruz ki, bu da görüşümüzü destekliyor. Görüşme büyük ihtimal yüz yüze gerçekleşmiş.
Diğer köşe yazısında ise (Kaptanın Seyir Defteri- Nusret Sağlam) köşe yazarı , Genel Müdür ile uzun bir telefon görüşmesi gerçekleştirdiğini söylüyor. ‘Ben sordum, o söyledi’ gazeteciliğinin ‘ara taltif cümleleri’ destekli ve sona doğru ‘bak hep övmem, kulak da çekerim’ sosuyla tatlandırılmış, hoş bir köşe yazısı bu.

İyi de arkadaş.. Biriniz yüz yüze görüşüyor Hazret’le, diğeriniz uzun bir telefon konuşması yapıyor. O vakit, insanın sorası geliyor: ‘Sizin başka işiniz gücünüz yok mu? Bu odaklanma nedendir?’

Adam (Genel Müdür) sonuna kadar haklı da olsa, bu yöntem tercih edilesi bir yöntem midir? Manşetten, iç sayfadan, köşeden, yetmedi diğer köşeden bu konuyu işlemek çok sırıtmıyor mu?

Hele ki bir sonraki gün arka sayfadan tam sayfa ilan da yer alıyorsa!.