Halam. Babamın sütkardeşi. Geçenlerde bize gelmek istedi. İlk defa kendi başına gelecekti. Hangi araca bineceğini, nerede ineceğini biliyor. Bilmese bile bizim karşılayacağımızdan emin. Fakat kimseye yük olmadan, mümkün ise kendi işini kendi hallederek yaşamayı sever. Bu yüzden kendi başına gelmek istedi.
Geleceği saati biraz geçmişti. Annemi inceden bir telaş sardı. "Neden gelmedi?" "Acaba nerede?" Sorularına maruz kaldım. Aynı zamanda ben de merak ediyorum. İkimiz de ne olduğundan habersiz bekliyorduk ki dış kapıda sesler duyduk. Halamın sesiydi. Gelmişti. Çok sevindik.
Kapıyı açıp karşılamak istediğimde benim tanımadığım ama beni tanıyan bir teyze ile karşılaştım. "Zekiye abla evde mi?" Diye sordu. "Annem evde, buyurun" dedim. İçeriye girerken olayı anlatıyordu; "Bu teyze benim yanıma geldi. 'Zekiye’yi biliyor musun' dedi. Ben de 'biliyorum, zaten o tarafa gideceğim beraber gidelim' dedim. Onu getirdim." Dedi.
