Bakıyorlar; zararlı mı faydalı mı?
Gidip görenlerin bir kısmı doğruyu söylemeye cesaret edemiyor;
“Ben muhtarım. Köyüme dönüp; ‘gittim, gördüm. Hiçbir zararı yok. Üstelik köye, köylüye de faydası var’ nasıl diyeyim. O zaman bana bir daha oy vermezler”
Durum buyken, bu santralin Çarşamba Ovasına kurulmasına karşı çıkanların meydana getirdiği gürültüyü nasıl değerlendirmeliyiz?
En önemli tezleri; ‘ovaya santral olmaz!’
Halen faaliyetine devam eden biyokütle enerji santrallerinden birisi Adana Çukurova’da pamuk atıklarını değerlendirmek için pamuktan yağ üreten bir firma tarafından kurulmuş.
2015 yılından bugüne pamuk tarlalarının ortasında elektrik enerjisi üretiyor.
Yer seçimleri biyokütle atığının farklılık ve fazlalık gösterdiği bölgelere göre belirleniyor ve tercih ediliyor.
Odun, ayçiçek ve soya gibi yağlı tohum bitkileri, buğday samanı, fındık kabuğu, tarım atıkları, çay atıkları, zeytin çekirdeği ve posası, atık kağıtlar, meyve sebze kabuğu gibi ev atıkları, otlar; sap ve kök gibi diğer bitki atıkları, yosunlar, denizdeki algler, hayvan dışkıları, gübre ve sanayi atıkları, atık su arıtma tesisi çamurları biyokütle için yakıt kaynağı…
Karadeniz’de fındık, çay atıkları…
Adana’da pamuk…
Çorum Mecitözü’nde ayçiçeği…
Bir başka tezleri, “Santrali kuranlar ve izin verenler Trabzonlu. İyi bir şey olsaydı Trabzon’a kurarlardı.”
Bir enerji yatırımını mikro milliyetçilik üzerinden karalamak hiç şık kaçmasa da, bu ve benzer algı simsarlığı ile az zamanda büyük mesafeler kat edilebiliyor.
Oysa ki, Trabzon, Arsin’de de Biyokütle Enerji Santrali var.
Biyokütle enerji santraline yapılacak itirazın çevre kirliliği üzerinden yürütülmesi gerekmez mi?
