Bugün de ölmedim Anacığım

Kaç yıl oldu hatırlıyor musun?
 
Senin hiçbir zaman vazgeçemediğin “el-alem ne der” sevdası/korkusu yüzünden hem de pisi pisine babam kalp krizinden ölmüştü hatırladın mı anacığım.
 
Sahi kaç yıl geçti bu cinayetin üzerinden. 15, 16 yoksa tamı tamına 17 yıl mı oldu. Bıçak sırtı denilen bir zamanda saniyelerin insanı bir ahrete, bir bu yana taşıdığı o sırat köprüsünde;
 
“hadi şu gömleğini de giy, sadece gömlek olmaz pantolonunu da giy ki güzel görün, pijamalar ile gitmeyelim hastaneye, ayıp olur”
 
Cahilliğinin, onun bunun ağzına bakmanın, desinlerin, demesinlerin babamı aramızdan aldığı 1995 yılının 21 Haziranından bu güne kadar kaç saat, kaç gün, kaç ay ve kaç yıl geçti, hiç saydın mı sen…
 
Zannetmem…,
 
Sahi sen sağlığında babamın hiç kıymetini bilmiş miydin?
 
Söylesene be anne, sen 17 yıldır babamın ölümüne mi üzülürsün yoksa bu dünya da senin kahrını çekecek başkaca bir kimse olmadığına mı?
 
Bu sorunun doğru cevabını kendinin de bildiğini zannetmiyorum.
 
Hiç umudum yok ama en azından şimdilik vicdan azabı çektiğini düşünüyorum yalnız kaldığın o uzun kış gecelerinde bize çaktırmasan da sağlığında babama yaptığın zulümlerden ötürü.
 
Bayram değil seyran değil ben seni niye öptüm biliyor musun be anacığım.
 
Yorma o yaşlı ve yorgun kafanı ben söyleyeyim sen nereden bileceksin..
 
Hani eskiden yeri geldiğinde,
 
“gelin ile kaynananın toprağı aynı yerden alınırmış”
 
diye söylerdin ya sen, hatırladın mı?
 
O söz doğruymuş.
 
Keşke yanlış olsaydı, birçok konuda olduğu gibi bu konuda da yanılsaydın ne olurdu sanki anacığım.
 
Normal zamanda birbirlerini günahları kadar bile sevmeyen iki insanın konu erkeğe zulmetmek, işkence etmek, hayatı zindan etmek olunca aynı toprağın çamuru olduklarından olsa gerek tıpkı tek yumurta ikizlerinin birbirine benzedikleri gibi zalimlikte ve şirretlikte birbirlerinin kopyası bir zalime dönüştükleri, benzedikleri doğruymuş.
 
Yok bu sefer öyle olmayacak, bu filmin sonu daha önce seyrettiğiniz veya bildiğiniz filmlerin sonu gibi bitmeyecek…
 
Ben babam gibi yapmayacağım.
 
Ben mahalle baskısına boyun eğmeyeceğim.
 
Ben “desinler, demesinler, ayıp olur, perişan olur, yazık olur, günah olur” diyenlerin sözlerine kulaklarımı tıkadım. Dinlemiyorum onları.
 
Sahi bir insan bir insanı, kaç kere yıkar/yakar be anacığım. Bir insan kaç kere fırsat vermeli bir kadına sırf çocuklarının annesi olduğu için. Sen bilirsin sen kadınsın söyle bana be anacığım.
 
Söz bu sefer dinleyeceğim senin bu konuda ki sözünü
 
Dinlemek dedim de aklıma geldi.
 
Keşke, keşke seni ve amcamı 11 yıl önce de hiç dinlemeseymişim son 7 aydır yaptığım gibi.
 
Neyse olan olmuş. Zamanı geri getirmek mümkün değil. Ama kaybolan, boşa geçen ve zulüm altında geçen 16 yılın acısını unutmak mümkün en azından.
 
Verdiklerine, vermediklerine, verip de aldıklarına, dün göstermediklerini ve nasip etmediklerini bugün tattırdığın ve tam ihtiyacım olduğu bir zamanda ihtiyacım olanları bana nasip ettiğin için sana şükürler olsun Allahım…
 
Yarını bilemem ama bak, “Bu günde ölmedim anne” ve annem ile aynı toprağın ürünü çatal dilli çamur yılanı..
 
Not: İçine s ..çayım ben böyle işinde, böyle zihniyetinde, bu zihniyeti bu insanların üzerine hakim kılan  yapının da…