Telsizden duyulan ses yeni ve öncekilerden daha büyük patlamalar olduğunu söylüyordu. Göz gözü görmeyecek kadar duman ve sis vardı. Hava yağmurdan hemen sonra pozisyonundaydı ve patlamalardan bizim üzerimize ağır ağır inen toz bulutu her şeyi daha da kötüleştiriyordu.
Üşüyorduk bir taraftan da. Benim elimde son şarjörün son kurşunu kalmıştı. Yanımdaki arkadaşlarda o da yoktu. Tek mermimiz vardı ve işte o da bendeydi. Bunca insanın sorumluluğumu üzerimde hissediyordum. Toplam yedi kişiydik. Ve sağ salim buradan kurtulmamız gerekiyordu.
