Okula besmele ile başlama, “Besmeleyle başlamak” anlamına gelen “Bed-i besmele” kavramı ile ifade edilirdi.
Toplum nazarında, mektebe, muallime, hocaya, ilme hürmet edildiğinden, aileler çocuklarını okula bir coşku ve şevk ile gönderirlerdi.
Orada hayırlı bir insan ve mü’min olmanın temellerinin atıldığı düşüncesi toplumda yaygın olduğu için, mektepler saygındı. Oralarda “ilim” verildiği düşüncesi hakimdi.
İslam medeniyetinde, okuma ve yazma kültürü her zaman el üstünde tutulduğu için, Osmanlı toplumunda mektebin de ulvî bir anlamı vardı.
Batı hayranları Osmanlı eğitim sistemini eleştire dursunlar, hakikatte Osmanlı mekteplerinde devrin en büyük ilim adamları ve devlet adamları yetişti.
Amin Alayı
Günümüzde eğitim ilmiyle uğraşan ilim adamlarının çözmeye çalıştıkları sorunlardan birisi de “çocukların okula alışması” problemidir. Bugün birçok aile çocuklarından “ben okula gitmeyeceğim” sözünü duyuyor.
İşte bizim güzel ecdadımız çocukları okula alıştırmak için, ailelerin, eş dostun, konu komşunun, mahallenin önde gelenlerinin, öğretmen ve öğrencilerin katıldığı coşkulu bir merasim düzenlemişlerdir.
Çocuk okulun ilk günü bir grup eşliğinden evinden alınır, dualar ve çeşitli marşlarla okula kadar götürülürdü. Bazı dualar çocuğa tekrar ettirilir, oradakiler de buna “amin” derdi.
– Yarabbi! ilmimi, aklımı ve anlayışımı artır.
– Amin.
– Rabbim! kolaylaştır, zorlaştırma, hayırlısıyla tamam eyle!
– Amin.
dinkulturuatolyesi.com
