İlk defa Çin’de ortaya çıkan ve fersah fersah dünya yayılan yeni tip koronavirüsün (Kovid-19) oluşturduğu korku ve panik ve beraberinde getirdiği çaresizlik durumu, insanlığı yeniden teemmüle ve tefekküre sevk etmiştir.
İnsanlar can havliyle işlerini bırakmak zorunda kalmış, neredeyse devasa firmalar çalışamaz hale gelmiştir. Küresel zalimlere diz çöktüren, insanlığa korku salan bu virüs, yeni ama adaletli ve insani bir nizam oluşturmanın fırsatı olarak değerlendirilmelidir.
Virüsün yayılmaya başladığını ilk anlardan itibaren hemen hemen herkesin aklına, “Bu felaket bir dünya nüfusunu seyrekleştirmeyi hedefleyen laboratuvarlarda üretilmiş bir planlı projeli virüs mü, yoksa evrenin ulu mimarı yüce Allah’ın zalimlere attığı bir terbiye tokadı mıdır?” şeklinde sorular geldi.
Elbette ki en güçlü ihtimal zalimin yüzünden gelen bir felaket olduğu ihtimalidir. Yani kasıtlı üretilmiş sentetik bir virüs olsa da sonuçta Allah’ın iradesinin dışında bir kuru yaprak ağaçtan yere düşmez ya.
Beşerin gözü önünde Müslümanlar yok ediliyor. İslam ülkeleri bir bir parçalanıyor. Her yıl sıra birisine geliyor ve aç kurtlar gibi emperyalist güçler etrafını sarıp parçalıyor. Zulüm dünyanın dört bir tarafında arşı alaya çıkmış adeta. Adalet kavramı dahi insanlığın literatüründen kaybolmuş.
