Kısaca düşünmek faydalı ve faydasız düşünce olmak üzere iki kısma ayrılır. İnsandan istenilen faydalı ve doğru olan şeyi düşünmektir.
Kabil görüş yani kabul edilen ve görülende budur. Faydalı düşünceler kalbin ve ruhun gıdası olduğu gibi insana, insanlığa ve kainata faydalıdır.
Boş ve faydasız düşünceler ise şeytan ve nefsin oyuncakları ve malzemeleri dir.
Sürekli beynimizi ve kalbimizi meşgul eder İnsana ve insanlığa zarardan başka hiç bir sey vermez.
Bu yüzden insanın boş faydasız düşünceler den uzak durması ikaz edilmiştir.
Bu husus yani yazılan yazıda insana boş ve faydasız değil bilakis faydalı olduğu içindir.
Şimdi gözümüz ve kulağımız düşünmemize sebeb iki vasıtadır. Gözün ve kulağın faydasız düşüncede olması, ünsiyet kurması insanı boş ve faydasız düşüncelere çeker.
