Edebiyat neden önemlidir?

Gazetecilik yapıyoruz. Ya da yapmaya çalışıyoruz, diyelim. Noktaya, virgüle, noktalı virgüle vb. bilcümle noktalama işaretine riayet etmenin bir standardının olması gereken yerdeyiz, anlayacağınız.

Esasta noktalama işaretlerine takılmış değiliz. Bu konuda bazı yanlış kullanımlar olabilir. Ama bazı anlar oluyor ki, adama ‘bu kadar da olmaz’ dedirtiyor.

Gazete mutfağında, bin bir emekle ve alelacele hazırlanan haberlerden ve o haberlerdeki tashih hatalarından bahsettiğimiz anlaşılmasın.

Köşe yazılarından bahsediyoruz. Sallana sallana yazılan ve ‘ortak ağ’dan atılan ya da ‘e-posta’ ile yollanan köşe yazılarından.

Kendisini, bilmeyen için çok kolay olarak görülen ‘dizgi-grafik-tasarım’ aşamalarının çok üzerinde gören ve fakat ‘içeriksiz’ yazılarını dilbilgisi fukaralığının da etkisiyle ‘okunamaz’ hale getirenlerden..

Özellikle birleşik olarak kullanılması gereken ‘-de’ ile ayrı olarak kullanılması gereken ‘de’ nin; tekrarla ve ısrarla yanlış kullanılmasına bir anlam veremiyoruz. Hele ki, ayrı bir şekilde ‘de’ kullanılması gereken yerde birleşik ‘-de’ yi tercih edip, bir de kelimenin sonundaki sert sessizden dolayı ‘-de’ yi de      ‘-te’ yapanlar yok mu?

Ömrünün büyük bölümünü yazarak geçiren ve bir kısım zevatın kendilerine ‘gazetecilik’ payesi verdiği bu ‘yıllanmış kalemlere’ edebiyat dersi vermenin çok geç olduğunu da biliyoruz.

Ama birilerinin de bu duruma yüksek sesle itiraz etmesi ve ‘yeter artık!’ demesi şart.

Öyle ciddiyetten uzak, öyle savsaklanmış cümlelere ve hatta yazılara rastlıyoruz ki bazen, ağzımız açık kalıyor. O kadar yıl gazetecilik yapmış kalemlerin bu şekildeki yanlış kullanımları ardı ardına tekrarladıklarını görünce, olayı ‘basit hata’ kategorisinde de değerlendiremiyoruz.

Bu durum okuyucular için çok önemli olmayabilir. Meramımızı, yanlış kullanım yaptığımız haliyle de anlıyor olabilir okuyanlar. Bahse konu yanlış kullanımları ‘sıkça’ gerçekleştiren kişilerden ‘Anlatmaya çalıştığım anlaşılmıyor mu, kardeşim?’ kabilinden itirazlar da yükselebilir.

Ama işin aslı öyle değil. Gazeteciler, yani bir anlamda yazarak düşüncelerini ortaya koymak isteyen kişiler ‘doğru yazmak’ mecburiyetindeler. Bunun lamı, cimi yok!

İşin aslı başka türlü ise; artık paragraf da yapmayalım, kelimeleri düzgün de yazmayalım, noktalamayı da boş verelim gitsin.

Olur mu hiç!?