Küçüklüğümüzde sorulan “büyüyünce ne olacaksın?” sorusuyla öğrendik ilk kez umud edebilmeyi. Belki hâyâl edebilmeyi, bizde ki ileriye yönelik plânlar kurabilme tekniği, annemizin kışa hazırlık turşu kavanozlarına nispet yapar gibiydi... Doktor olacağım diyenler problemler çözedursun, mimar olacağım diyenler taslaklar çizedursun, psikolog olacağım diyenler okuyadursun, yazadursun, konuşadursun... Biz insan olabilmenin vasıflarını toplayalım çocuk kalbimizin yemyeşil bahçelerinden… çiçeklerin renklerini en çok farkedebildiğimiz, hayat gailesinin gönlümüze dokunmadığı çocuk yaşlarımız şimdilerde antika değerinde, ömür sermayemiz için..
Hayaller, Hayatlar Çelişkisi
admin
