1934 yılının sonlarında Isparta’da telif edilen Yirminci ve Yirmi Birinci Lem’alar, yani İhlâs Risaleleri, Risale-i Nur’un hizmet metodunun temel kaidelerini ihtiva eden, Nur Talebelerinin hareket tarzını ve yaptıkları büyük ve kudsi hizmetin esas nedenlerini ve saiklerini açıklayan çok önemli hususları içermektedir.
Bu risalelerin, Risale-i Nur hizmetinde iki ayrı ekol olan Hüsrev Altınbaşak’ın temsil ettiği ‘’Gül Fabrikası’’ ile Hafız Ali Ergün’ün temsil ettiği ‘’Nur Fabrikası’’nın konuşulmaya başlandığı bir döneme de denk gelmiş olması, ayrıca dikkat çekici bulunmalıdır. Bazıları tarafından birbirlerine rakip olarak gösterilmeye çalışılan ve aslında birbirlerinin tamamlayıcısı olarak çok önemli hizmetlerde bulunan bu hizmet sistemlerinin de, yol haritası bu şekilde çizilmiş oluyordu.
