Kültür
Giriş Tarihi : 14-04-2019 09:00   Güncelleme : 15-04-2019 09:06

İnsan düzelirse

Bazen başka yerlerde ve başkalarında kusur aramaktan kendi kusurlarımızı göremiyoruz…

İnsan düzelirse

Cânım kâri, bazı şeyleri hesap etmenin zor olduğunu biliyorum. Hatta bazılarının hesap edilmemesi, sayılmaması, söylenmemesi gerekir. Unutulmalıdır bazı şeyler. Olmamış gibi yapılmalı, sırlanmalı saklanmalıdır. Bazı şeyler bilindiğinde değil gizli kaldığında kıymetlidir.

Birileri bilsin diye yapılmamalı bazı şeyler “Allah biliyor” demek en güzel teselli ve en kıymetli karşılıktır bana kalırsa. Ama bazen öyle olmuyor. İnsan işte, söylemek göstermek ve bildirmek istiyor. Ve hata ediyor. 
Bir söz geliyor aklıma, muhtemel ki ismini bilmediğimiz güzel bir adamın dilinden dökülüvermiştir bu söz “yaptığın iyiliği unut, yapılan iyiliği unutma” diye hikmetli bir cümle. Büyük bir söz, manası büyük, hakiki ve hakikatli. Bilmiyorum eskiler böyle miymiş ve böyle mi yaparmış? Öyle olduğunu zannediyorum. Hayır, inanıyorum öyle yaşadıklarına. Ama şimdiye bakınca bunun tam tersi gibi olduğunu görmek çok da zor değil. Yapılan iyiliği unutup yaptığımız iyiliği bir mıh gibi taşıyoruz zihnimizde.

Yeniden bir şeyler yapacak ve yeniden düştüğümüz yerden kalkacaksak bence evvela ellerimizde, ayalarımızda, gözlerimizde ve dilimizde olan kusurları tamir etmek gerek. Düştük diye kabahati yoldaki çukurlara yükleyeceksek eğer yine o vakit kalksak da yeniden düşeriz. Düştüysek kusur dizdedir, düştüysek kusur bizdedir.
Demem o ki; arif kişi odur ki kusuru kendinde arar. Hatayı kendinde bulur ve ondan sonra olmasa da olur. Zira “İnsan düzelirse dünya düzelir” demişler. Bunun da bir hikâyesi var.

Anlatırlar ki bir gün baba işinden yorgun argın eve geldiğinde küçük kızı onunla oynamak, oyalanmak istemiş. Adam yorgunluğundan ve biraz dinlenmek istediğinden kızını oyalamak için bir kenarda gördüğü gazete sayfasındaki dünya haritasını almış ve ufak parçalara ayırıp da vermiş kızına.

- “Sen” demiş “Bu dünyayı düzelt eski haline getir o zaman gelip oynayacağım seninle.” 
Çocuk alıp gitmiş kâğıt parçalarını. Ama birkaç dakika sonra çıkıp da “baba yaptım” deyip geri gelince hayret etmiş adam. Zira çocuğun o parçaları birleştirmesi pek de mümkün değildir diye düşünüyormuş. Neden sonra kâğıdı eline alıp da bakınca kızının haritayı yeniden ve tamı tamına eski haline getirebildiğini görüp de şaşırmış.
- “Kızım” demiş “Sen bunu nasıl yapabildin?”
- “Baba” demiş kız “Senin bana verdiğin kâğıtların arkasında kocaman bir insan resmi vardı. İnsanı düzettim dünya da düzeldi…”

Bazen başka yerlerde ve başkalarında kusur aramaktan kendi kusurlarımızı göremiyoruz bence. Kendimizi düzeltmeden dünyadan şikâyet ediyoruz. İnsan olmaklığımızdan bu, biliyorum ama yine de kendime bir nasihat olsun diye yazıyorum bunları.

Yani, düzelecek her şey… İnsan düzelirse…

Fatih Duman / Diriliş Postası

adminadmin