Bir önceki yazımızda KADROLAŞMAK MI? YOKSA ADALETLE HÜKMETMEK Mİ? demiş ve bunu kalemimizin gücü nispetinde ifade etmeye çalışmıştık. Yazının giriş kısmında ki ilk paragraf yazınında ana temasını oluşturuyordu. Makalenin hemen girişinde;
"İktidar gücünü elinde bulundurmaya başlayan dindarlar, iki tehlike ile karşı karşıyadırlar. Biri dünyevileşme diğeri Adaletle hükmetme(me)dir. Adaletle hükmetmenin bir gereği de “işi ehline vermek”tir. Ehil olmayanların bazı kadrolara yerleşmeleri sonucu toplumda güven kaybı doğar, adalet zedelenir."
demiş idik. Bu makaleyi pekiştirmesi açısından olaya nasıl ve hangi pencereden bakmamız gerektiğini ise asr-ı saadette yaşanmış ve günümüze ve gelecek günlerde bu tür olaylara nasıl bakmamıza rehberlik edecek o DERS DOLU vakaya KÂBE'İN ANAHTAR HİKAYESİNE geçelim isterseniz.
Zira bu olay; dini, ırkı ne olursa olsun işin erbabına, hakkı olana verilmesi bir zincirin halkaları gibi birbirine bağlı olumlu sonuçlar doğuracağı için insana değer ve saygı ifadesinin en güzel örneğidir.
