Eski zamanlardaydı. Çinliler;
- Biz daha mahir ressamız, dediler.
Rumlar ise;
- Bizim maharetimiz, daha üstündür, dediler.
Bunun üzerine padişah;
- Sizi imtihan edeceğim. Bakalım hangi taraf davasında haklıymış, görelim; dedi.
Çinliler ile Rum diyarı ressamları imtihana hazırlandılar. Rum diyarının ressamları, ilimlerine daha vâkıf kişilerdi. Çin ressamları;
- Bize hususî bir oda verin. Bir oda da Rum ressamların olsun, dediler.
Sarayda kapıları karşı karşıya iki oda vardı. Birini Çin ressamları, diğerini de Rum ressamlar aldılar.
Çinliler, padişahtan yüz türlü boya istediler. Bunun üzerine Çinli ressamlara, her sabah hazineden boyalar verilmekteydi.
Rum ressamlar;
- Pası gidermekten başka ne resim işe yarar ne boya, dediler.
Kapıyı kapatıp duvarı cilâlamaya başladılar. Sonunda duvarı, gök gibi tertemiz, saf ve berrak bir hâle getirdiler. İki yüz çeşit renge boyamaktansa, renksizlik daha iyi. Renk, bulut gibidir. Renksizlikse ay.
Çinli ressamlar, işlerini bitirdiler. Hepsi de gururla yaptıkları resmin güzelliğine sevinmekteydiler.
Padişah, kapıdan içeri girip odadaki resimlere baktı. Hepsi de gerçekten fevkalâde güzel şeylerdi.
Daha sonra Rum ressamların odasına girdi. Bir Rum ressamı karşı odayı görmeye mani olan perdeyi kaldırdı. Öbür odada Çinli ressamların yapmış oldukları resimlerle nakışlar, beri odanın cilâlanmış duvarına yansıdı. Orada ne varsa bu tarafta çok daha güzel görünüyordu. Resimlerin aksi, adeta göz almaktaydı.
Böylece imtihanı Rum ressamlar kazanmış oldu. İşte gönülleri cilâlanmış olanlar da renkten ve kokudan kurtulmuşlardır. Her nefeste zahmetsizce bir güzellik yaşarlar ve her bir şeyi güzel görürler.
