Ormanlar kralı aslan ile bir kurt ve bir tilki, avlanmak için birlikte dağlara düşmüşler. Birbirlerine yardım ederek, büyük ve semiz bir av hayvanı yakalamayı plânlamışlar.
Gerçi aslan, kurt ve tilki ile avlanmaktan utanmaktaysa da, yine de onlara yoldaş olmuştu. Neyse ki bu üç kafadarın işleri yolunda gitti. Bir dağ öküzü, bir dağ keçisi, bir de semiz bir tavşan avladılar.
Sonra kan içinde kalmış olan avlarını sürükleye sürükleye ormana kadar getirdiler. Bu arada kurtla tilki, kendi kafalarında avladıkları hayvanları nasıl bölüşeceklerini hesaplamışlardı bile.
Ne var ki aslan, onların kalplerinden geçenleri hissetti; ama bir şey söylemedi. Kendi kendine; “Fakir cimriler sizi! Ben sizin cezanızı veririm. Size gününüzü gösteririm. Size benim hükmüm yetmedi de kendiniz mi hüküm koyuyorsunuz?” diye söylendi. Sonra kurda dönerek;
- Bunları pay et ey koca kurt! Adaleti tazele. Pay etmede benim vekilim ol, dedi.
Kurt, hemen paylaştırma işine girişti. Aslana;
- Padişahım! Yaban öküzü senin payın. O büyük, sen de büyük, iri ve çeviksin. Keçi orta irilikte. Onun için de benim.
Sonra tilkiye dönerek paylaştırmaya devam etti:
- Tilki! Sen de tavşanı al. Tavşan tam sana münasip.
Aslan;
- Ey kurt! Hele bir daha söyle! Ne dedin? Ben varken sen pay istiyorsun ha?
Aslan, böyle dedikten sonra kurdun üzerine atılarak bir pençe vurup onu parçaladı. Sonra tilkiye dönüp;
- Hadi bunları yememiz için pay et, dedi.
Tilki, paylaştırmayı aslanın dileğine uygun olarak yaptı ve ona şöyle dedi:
- Ey padişahım! Bu semiz öküz kuşluk yemeğin. O keçi de gün ortasında yemen için. Tavşan da akşam yemeğindir.
Aslan, tilkinin bu davranışından hoşnut kalmıştı. Tilkiye;
- Paylaştırmayı adaletli yaptın. Böyle pay etmeyi kimden öğrendin? diye sordu.
Tilki, bu soruyu;
- Kurdun hâlinden öğrendim, diye cevapladı.
Bunun üzerine aslan, tilkiye şunları söyledi:
- Alçak kurttan ibret aldığın için sen basit bir tilki değilsin, benim aslanımsın. Madem sen dostunun ölümünden ibret aldın. Dilediğin hayvanı al, senin olsun.
Tilki, buna çok sevindi. Kendi kendine şöyle düşündü. “Aslan, iyi ki pay etmeyi bana kurttan sonra emretti.” diye binlerce şükür etti. “Eğer pay etmeyi, kurttan önce bana teklif etseydi, muhakkak kurdun hatasına düşecektim. O zaman ondan canımı kurtarmama imkan mı vardı?”
