Bir gün rüzgâr, Süleyman Peygamber’in tahtına ters yönde esti. Süleyman Peygamber dedi ki:
- Ey rüzgâr! Ters esme.
Rüzgâr, Süleyman Peygamber’e şöyle cevap verdi:
- Ey Süleyman! Sen, ters hareket etme. Ters hareket edersen de benim ters esmeme sesini çıkarma. Allah, biz ders alalım da insafa gelelim diye bu teraziyi yarattı. Sen, eksik taş koyarsan; ben de eksik tartarım. Sen, doğru muamelede bulunursan; ben de doğru muamelede bulunurum.
Bu arada Süleyman Peygamber’in başındaki tacı da eğrildi. Süleyman Peygamber;
- Ey taç! Neden başımda eğrilirsin? diye sordu ve başındaki tacını düzeltti.
Ancak taç, yine eğrildi. Süleyman Peygamber, tacı tam sekiz kere düzeltti. Taç da sekiz kere eğrildi. Sonunda taca şöyle dedi:
- Ey taç! Bu ne hal? Eğrilme artık.
Taç, ona şöyle karşılık verdi:
- Beni yüz kere doğrultsan, yine eğrilirim. Çünkü sen kendin eğrilmektesin.
Bunun üzerine Süleyman Peygamber, kalıbını doğrulttu ve gönlündeki kötülüğü sildi. Tacı derhal doğruldu. Süleyman Peygamber nasıl istiyorsa öyle durdu. Daha sonra Süleyman Peygamber, tacı mahsustan eğriltti. Taç, bu sefer inadına doğruldu.
Tacını tam sekiz kere eğriltti. Taç da sekiz kere doğruldu. Sonunda tacı, Süleyman Peygamber’e şöyle dedi:
- Sana bir dert gelirse, başkasına kabahat bulma. Kendine bak. Sen kendine baktın da kendini doğrulttun. Artık istesen de ben eğrilmem.
