Bir gölde mutlu ve huzurlu yaşayan balıklar vardı. Günlerden bir gün birkaç balıkçı, bu küçücük gölün yanından geçerken balıkları fark ettiler.
Hemen koşup ağlarını getirmeye gittiler. Bu arada balıklar, balıkçıların niyetlerini anlamışlardı. İçlerinde en akıllı olanları, hemen yola düştü. İçinden şöyle düşünüyordu:
“İyisi mi diğerlerine danışmayayım. Daha önce bana pek kulak asmıyorlardı. Şimdi de türlü türlü bahaneler söyleyip azmimi kırarlar. Vatanlarının sevgisine kapılırlar da sonra tembellikleri ve bilgisizlikleri bana da geçer. Bir an evvel bir yol bulayım da buralardan kaçıp gideyim.”
Bilge balık, böyle düşünerek denize doğru zorlu bir yolculuğa başladı. Pek çok zahmet çekti; ama sonunda emniyete kavuştu. Kendisini uçsuz bucaksız, hiçbir yandan kıyısı görünmeyen bir denize attı.
Bu arada balıkçılar, ağlarını getirip göle serdiler. Tabii bütün balıkların neşesi kaçtı. Kendi kendilerine;
- Eyvahlar olsun! Fırsatı kaçırdık. Keşke o akıllı balığa uysaydık da bu belayla karşılaşmasaydık.
Balıklardan biri de kendi kendine; “Ben de o akıllı arkadaşa uysaydım da gamdan kurtulsaydım. Ne var ki giden gitti. Artık onu düşünmeye gerek yok. Şimdi kurtulmanın bir çaresi var mı ona bakayım.” dedi.
Böylece bir plân düşündü. Kendini ölü gösterdi. Suyun üstüne çıkıp karnını yukarı, sırtını da suya verdi. Su, nereye götürürse oraya doğru gitti. Bir saman çöpü gibi suda sürükleniyordu.
Onu gören balıkçılar,
- Eyvah! En iyi balık ölmüş. Ölmeden yakalasaydık iyi bir av olacaktı, dediler.
Balık, onların bu sözlerini duyunca, plânının işe yaradığını anladı ve sevindi. Balıkçılardan biri, onu eline alıp;
- Tüh! Yazıklar olsun! diyerek gölün kenarındaki çimenliğe fırlattı.
Balık, daha sonra gizlice çırpına çırpına suyun diğer tarafına sıçradı ve hemen kaçıp gözden kayboldu.
Diğer balıklar ise çırpınarak ağdan kurtulmaya çalıştılar; ama bunu başaramadılar. Nihayet balıkçılar, yakaladıkları balıkları alıp evlerine gittiler. Kovanın içindeki balıklar, birbirlerine şöyle diyorlardı:
- Eğer bu beladan kurtulmayı başarırsak denizden başka yerde yaşamayalım. Öyle küçük bir gölde yaşamak, meğer ahmaklıkmış.
