Bir hırsız, meyve bahçesindeki bir ağacın tepesine çıkmış, ağacı şiddetle silkeliyor; meyvelerini döküyordu. Bu arada bağ sahibi bu hâli görünce, koşup geldi ve adama;
- A alçak! Allah’tan utanmıyor musun? Bu yaptığın ne? diye çıkıştı.
Hırsız, aynı zamanda pek yüzsüz bir adamdı. Bağ sahibine;
-Allah’ın bağından Allah’ın kulu, Allah’ın verdiği hurmayı yiyor. Adice ne kınıyor, Allah’ın verdiğini kıskanıyorsun? dedi.
Bunun üzerine bağ sahibi, hizmetçisini çağırdı.
- Aybek! Şu ipi getir de şu adama cevap vereyim, dedi.
Hizmetçi, ipi alıp geldi. Bağcı, hırsızı yakalayıp sıkıca ağaca bağladı. Ayaklarına, sırtına vurarak adamakıllı dövdü.
Hırsız;
- Yahu! Allah’tan kork. Bu günahsız, suçsuz kulu öldürüyorsun, dedi.
Bunun üzerine bağ sahibi, hırsıza şunları söyledi:
- Allah’ın kulu, başka bir kulunu Allah’ın sopasıyla güzelce dövüyor. Sopa da Allah’ın senin sırtın da, ayakların da. Ben ancak onun kulu ve emirlerinin âletiyim, dedi.
Hırsız, bağ sahibinin akıl dolu bu cevabı üzerine;
- Tövbe ettim. İhtiyar vardır, vardır, var; dedi.
Böylece hem suçunu kendi isteğiyle işlediğini itiraf etmiş oldu hem de tövbe ederek pişmanlığını dile getirmiş oldu.
