Köşe Yazıları
Giriş Tarihi : 30-03-2018 13:14   Güncelleme : 30-03-2018 13:14

Metal Yorgunu Diye Yazılır Ahlaksız Diye Okunur.

Uzun yıllar orta dereceli bir devlet memuru olarak Ankara’da yaşadım. Yirmili, yaşların ortalarındaydım mütevazı bir hayatımız samimi dostlarımız vardı. Sayı olarak az, nitelik olarak çok kalabalıktık. İrticanın memlekette kol gezdiği Müslümanca yaşamanın ve Müslüman bilincine sahip olmanın birinci dereceden tehdit sayıldığı yıllardı. Her hafta bir arkadaşın evinde toplanıp tefsir dersleri yapardık. Vakıf, dernek, parti her birimizin işi ve ailesi dışında zamanını değerlendirdiği yerlerdi.

Metal Yorgunu Diye Yazılır Ahlaksız Diye Okunur.

Hatta çok zaman ailelerimizden bile fazla buralarda olurduk. Cep telefonlarının Kredi kartlarının olmadığı, tasarruf ve tasadduk ettiğimiz zamanlardı. Çok daha mutlu çok daha bereketliydi hayatımız. Posta kutularımıza mektuplar gelir, bir yerden başka bir yere Belediye otobüsü ya da trenle giderdik. Birkaç arkadaşımızın arabası vardı. Sadece acil durumlarda hastaneye gitmek gerekirse arkadaşlardan araba istenirdi. Aidatlarımızla ve esnaftan topladığımız yardımlarla partinin vakfın kirasını öderdik. Stat ve spor salonlarında yapılan Büyük maçların kongrelerin öncesinde satılıp gelir temin etmek için, partinin bodrumunda gece yarılarına kadar köfte hazırlar, giderlerimizi karşılamaya çalışırdık. Bütün sıkıntılara rağmen gülen selamlaşan samimi ve mutlu insanlardık. Sokaktaki insanı ve partiye uğrayan muhalifleri “onlar bilmiyor” samimiyeti ile karşılar, kurtarılması gereken insanlar şefkati ile değerlendirirdik.

YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYINIZ

adminadmin