Kimilerine çok klişe gelebilen söz düşüncemden bir not halinde fışkırmış ifade değil...
Pek çok münevver ve Allah dostu zatın nasihat verirken “Ey nefsim!” biye başlaması ne manidardır.
“ Ey kardeş! Benden birkaç nasihat istedin. Sen bir asker olduğun için, askerlik temsilatiyle, sekiz hikayecilikler ile birkaç hakikatı nefsimle beraber dinle. Çünkü; ben nefsimi herkesten ziyade nasihata muhtaç görüyorum. Vaktiyle sekiz ayetten istifade ettiğim ‘sekiz söz’ü, biraz uzunca nefsime demiştim. Şimdi kısaca ve avam lisaniyle nefsime diyeceğim. Kim isterse beraber dinlesin.” ( Nursi Said, Sözler, shf. 5, RNK Neşriyat)
Risale-i Nur namındaki - müellifinin diliyle- “Kur’an’ın nurani ayetlerinden alınan ilhamla telif edilmiş (yazılmış)” ve “bir nevi tefsir” olan İslam- İman külliyatının, iman hizmetiyle şekillenmiş mesleğinin ilk eseri Sözler’in başına alınmış bu ifadeler, aynı zamanda her tebliğciye de yol gösterir mahiyette.
“ Mü’min veya inanmayana seslenirken bile kendinizi dışarıda tutmayıp, ilk muhatap ‘Nefs-i emmare”niz olmalıdır!..”
