OMÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Önder Duman,“Türkiye'de askeri darbeler maalesef Osmanlı'dan tevarüs eden bir gelenektir. Bilhassa 19 yüzyılın ikinci yarısından itibaren gençtürkler Abdülaziz yönetimine karşı ilk askeri darbeyi gerçekleştirmişler ve bu darbe geleneği Ittihat ve Terakki ile beraber adeta geleneksel bir nitelik almıştır.
Cumhuriyet dönemine gelindiğinde ise sırasıyla 27Mayıs 1960, 1962-1963, 1971, 1980, 1997, 2007 ve en son 15 Temmuz 2016 fethullahçı terör örgütünün girişimi ile bu darbe geleneği bir silsile halinde devam etmiştir.
Cumhuriyet dönemindeki bu darbelere bakıldığında sürecin dört temel ayağının olduğu görülür. Bunlar sırasıyla ordu, bürokrasi, üniversiteler ve medyadır.
Türkiye'deki darbelerin hemen hepsinin arka planında demokrasi ve seçimler yolu ile halkın yani sivillerin ön plana geçmeleri ve devletin halkın hizmetine girme yolunu tutmasının bir türlü kabullenilememesi yatmaktadır. Devletin gerçek sahibi olduklarını düşünen odaklar demokratikleşmeyi sivilleşmeyi bir türlü içselleştirmedikleri için, diğer bir ifadeyle devletin halk için var olduğunu değil halkın devlet için var olduğuna inandıkları için halk iradesini temsil eden iktidarlara darbe ile son vermek istemişlerdir.”dedi.
