Devlet ve ikbal sahibi Padişahın fermanı gereği mukayyed zaman ruhlar, asıl yurdları yani bulundukları vatanlarından tebdili kıyafetleri ve azıkları ile birlikte bir müddet gurbete gönderilirler.Fermana hilafsız ram olan ruhlar yanlarına, azıkları yani padişahlarına olan inançlarını, sevgilerini, vefalarını, irfanlarıni, aydınlıklarını, yurdlarının güzelliğini birde güzel huylarını yaren alarak yola koyulurlar..
Bilmedikleri ve görmedikleri varlık duraklarını ilk defa gelen ve gören ruhlar bu varlık duraklarının tesirleri sebebiyle kimi karasız ,kimi şaşkın, kimi gafil, kimileri de aşık olur kalır.Kimi ruhlarda varlığın tesiri ve sihrini yabancı gibi görür ona düşman kesilir..
Aklını iyi kullanan ruhlar bu iniş ve dönüş gurbetinde faydalı oluş sebebiyle bir müddet varlıktan tebdili kıyafetleri için ruhsat miktarı istifade etmiş yahut zararlı oluşu sebebiyle ona düşman kesilmiş karşı durmuştur. Kısaca özelliği gereği varlığın sihrine inanmamış ,kendini ona dayamamış aslına yani geldiği yurda sırtını inancına dayamış kendini ona adamıştır.
Ruhun varlığı yabancı görüşü ve ona karşı aksi duruşu aid olduğu akdese nisbetle, varlığın asla onunla kıyaslanamaz derecede değersiz olduğu ayrd etmesi şuurudur. Ruhun mihengi ve terazisi onun paha biçilmez bir akla sahib olmasından ileri gelir.Bu Allah vergisi anlayış ve ayırış terazisi o ruha yine padişahın bir lutfu ile verilmiştir..
