İş merkezlerine sabahın erken saatlerinde vardığımızda, çok azı müstesna satış temsilcilerinin çoğunda şöyle bir ifade tarzı vardır “adama bak ya sabahın köründe gelmiş, bilgisayar istiyor”
veya “kardeşim ayakkabı almak için bu saatte mi gelinir daha afyonum patlamadı.”
“Pazartesi de bu kadar erken gelinir mi” vs..
Bu sözleri müşteriye doğrudan söylemeseler de hareketleri ile hissettiriyorlar. Hatta bu durumu ekipteki diğer arkadaşlarına çay, yemek molalarında anlatmaktan da çekinmiyorlar.
Şu ‘sabahın körü’ ifadesini kullananlara bir iki söz söylemek istiyorum. Kainatın Efendisi; (sallallahu aleyhi vesellem) sabah namazı vakti ve hemen sonrasının dünyanın öbür ucuna kadar yayılmış bir ticaretten daha efdal bir vakit olduğunu belirtiyor. O’nun ‘bereketlidir’ dediği saat ‘Sabahın Nuru’ olur ancak, sabahın körü değil! Belki bunu göremeyenlerin körlüğü olur.
Lütfen sabahın körü yerine “sabahın nuru” ifadesini kullanalım. Dilimizden bir yanlışı temizleyelim.
Benim şöyle bir önermede bulunmak istiyorum. Eğer Türkiye’de işlerin bereketli bir şekilde artmasını istiyorsak berberlerin sabah namazından hemen sonra açılmalarını sağlamalıyız.
Neden berberler?
Çünkü insanlar sabah erkenden işe gitmek, toplantıya yetişmek veya seyahate çıkmak durumundadır. Gündüz iş yoğunluğundan, akşam da geç çıkmış veya yorgunluktan berbere-kuaföre uğrayamamış, uğradıklarını da dolu bulmuş, bu sebeple eve gidip dinlenmeyi tercih etmiş olabilir. Sabah namazdan hemen sonra açıp bereket kazanan bir berber bulabilse; tıraş olup kendi eli yüzü açılacağı gibi esnaf ta sabah bereketi ile *sefte edecektir.
Meseleye bir de şu açıdan bakalım; hac ibadetinin tamamlanabilmesi için iki mesleğe ihtiyaç var kasap ve berbere. Ömürde bir defa yapılan hac ibadetinin bağlı olduğu iki meslekten biri.
“Berberleri sabah namazından hemen sonra açarsanız, işlerin daha doğrusu bereketin yüzde 50 arttığına şahit olursunuz.” diye düşünüyorum. Neden berberleri örnek olarak verdim, umarım daha iyi anlaşılmıştır.
Birisi yazının başlığı olan birbirini tamamlayacak veya biri yek diğerinin yerine kullanılabilecek olan bu iki kavram; ‘Pazartesi Sendromu’ ve Afyonu Patlamak’ Batı menşeli kelimelerdendir. Avrupa, Amerika’da insanlar su nedir pek bilmez. Haramın her türlüsünü hadsizce tükettiklerinden uyuşuk bir halde sabahlar ve sabah onlara kör olur. Saat 9.00’da iş yerine gelmiş, kendine bir kahve söylemiş, yanında da (kendi gibi) bir donut veya iki tane yağlı *poçe, onları yiyip bitirir. Ardından bir-iki cigara çeker, gazetesine (artık facebook’una) takılır, afyonu anca patlar ve saat 11.00 de işe başlar.
Bir saat sonra da öğle yemeği vakti gelir. Saat 16.00’da çay molası, birkaç telefon görüşmesi, 8-10 tiwit, bir tane de ziyaretçi geldi mi değme gülüm keten helvası. Gün bitti ama bereket de bitti. Evet, bu tipler için sabahın körü vardır, akşamdan kaldıkları için afyonları kolay patlamaz. Cumartesi-pazar gece yarılarına kadar ‘vur patlasın çal oynasın’ havalarında oldukları için pazartesi sendromu yaşarlar. Sabah namazı derdi olmayan insan akşamlarını diziyle, maçla heba eder gayet doğal! Filmlerle eğlencelerle kahve köşelerinde vakit ezenler ezdikleri şahsiyetleri ile sendrom yaşayacaklar tabii.
Anadolu’dan, Rumeli’den; İstanbul’a göç etmiş, memleket evladı kardeşim, sana ne bunlardan. Senin afyonun olmaz ki patlasın. Melekler Allah’a senin hakkında sabah namazı yoklamasında var derler. Rablerine raporlarken hakkında anlatacak söz bulamazlar da yerlerle gökler arası ismin yazılır. Ne patlayacak afyonun ne de sendromun olur. Semada komşuların olur, cennet yolculuğunda mesafe kat edersin inşallah.
Sabah namazı ile bereketli başlayan sabahlarınız nur olsun, işleriniz bereketli olsun.
[h] Müslim, Müsâfirîn 96, Mesâcid 262, Ayrıca bk, Tirmizî, Salât 51, Fiten 6; İbn Mâce, Fiten 6,
*Sefte: Güney ve iç Anadolu, Ege bölgelerinde siftah manasına kullanılan söz.
*Poçe: Poğaça, açma, boyöz, tahinli vs. gibi çöreklere verilen genel ad.
Yavuz Selim Taştekne
