Seçilme yaşının 18’e düşürülmesi en çok gürültü kopartan madde, daha da garibi ise eleştirilerin yersizliği. 18 yaşında Türkiye’nin daha iyi olması için “rey” hakkı olan bir genç, neden seçilme statüsüne sahip olamasın. Seçmek, tercih etmek daha zor bir iştir, vebali veya mükâfatı büyüktür. Seçilmek ise daha kolay, gerek kendi başarınla, gerek partinin gücüyle. Dünyanın 57 ülkesinde seçilme yaşı 18, hem de ülkemizdeki sözde muhaliflerin “Modern, ilerici, muasır medeniyetler” seviyesinde gördüğü ülkelerde. Avrupa’nın en genç nüfusuna sahibiz, niteliğimiz artıyor, okuma oranları çok yükseldi. Bunca yatırım, gelişimin ardından Türkiye’de, 26 yaşında Avusturya Dışişleri Bakanı olan Sebastian Kurz kadar akıllı, başarılı bir genç yok demek akıl zoru olur. Bir diğer mesele siyasetin bir meslek haline gelmesi. 5-6 dönem süren vekillik saltanatları, vekilliklerin belirli soy adlar üzerinden gitmesi, milletten uzak bir Meclis olması. Gençlere söz hakkı verilirse, toplumsal sorunların kolay saptanıp, çözüm odaklı çalışmaların yapılacağı aşikâr. Eleştirdikleri nokta “18 yaşındaki ‘çocuk’ ne yapabilir ki?” diyorlar. Ne yapabilir ki diye sordukları gençlerden Ümit Yolcu, 15 Temmuz’da vatanı kurtarmak için şehit oldu, daha 20 yaşındaydı, yani CHP’ye göre asla ülke yönetemezdi. Vatan kurtaran bir kahraman nesil nasıl olurda ülke yönetemez?
Milletvekili sayısının 600’e çıkması da, Meclis’teki temsiliyeti artıracak. Nüfusumuz 80 milyonu aşmak üzere, kişi başı düşen vekil sayısı artmalı, milletin sözünü Milletin Meclis’ine taşına vekiller seçilmeli. Her iki değişimde siyasete dinamizm katmasının yanı sıra Edirne’deki çiftçi Mehmet Amcanın oğlu ile İstanbul’daki memur Hasan Bey’in kızı, Bitlis’teki Çoban Hakan Dayı’nın torununun Türkiye’ye bir şey katma, millet için bir değer üretmesinin yolunu açacak, siyasi kast sona erecek. Bu yüzden milletin devleti yönetmesi için “Evet”…
