Şiirsel bir yalan. Hadi canım sen de! Yalanın şiiri olur tamam da şiirin yalanı olur mu veya şiir tadında yalan? Ahh yapmayın lütfen! Yalan; yalandır sadece.
“Fırtınalı bir geceydi, fırtınanın sesi ahşap pencerenin altından; uğultulu bir kasvet veriyordu odaya. Yorgun, keyifsiz, kırık dökük bir halde, yaşadığı hayal kırıklığının öfkesi ve masumiyeti vardı gözlerinde.
Çay demini almıştı, bardağını doldurdu, çayın muazzam kokusu; bardağa boşalırken hissettirdi tadını, tebessüm ettirmişti bu an.
Çalışma odasına girdi, koltuğunu ahşap pencerenin önüne çekti. Çayını yudumlarken seyre daldı.
Fırtına her geçen dakika artıyor, ağaç hışırtıları fırtınanın sesinde kayboluyordu. Gece yarısı olmuştu, gecenin karası, fırtınanın kasveti ve hayal kırıklığı... Sol tarafında, göğsünü saran garip bir sızı hissetti, kalbinde; bıçak kesiğinin verdiği acı gibi, ince sızı!
