Bir tek erkek evladı var o da benim. Benim başka seçeneğim yoktu. Babam ısrarla İmam Hatip ve İlahiyat okumamı istedi. Şimdi siz on yaşında bir çocuksunuz. Kırk kişilik sınıfımdan otuz dokuz arkadaşımın dışında bir tek ben İmam Hatip'e düştüm. O otuz dokuz çocuğun arasında İmam Hatip'e düşmek ve onların baskısıyla kimi zaman böyle evden öğrendikleri muhtemelen müstehzi, işte imam mı olacan falan gibi şeyleriyle o baskı altında gittik geldik o yıprattı bizi.
Babam, Allah selamet versin "Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir"in o tekdir safhasını direkt atlardı kötektir safhasına geçerdi. Onun ezikliği travması var. O zamanlar asker ocağında da dayakla karşılanırdınız, Kuran Kursu'nda da benzer bir durumla karşılanırdınız. İmam Hatip'te öyleydi.
