Ak parti bu halkın değerleriyle barışık bir kadro ile yola çıkınca halkın teveccühünü kazanmıştı. Kitle partisi olmaya doğru gittikçe de sağdan soldan içine sızmalar oldu, derken gelen bazı Ak partilileri kendine benzettiler, bazı Ak partililere da partinin kapısı kapandı maalesef!
Özellikle kadın cenahında kendini gösteren gelişme feminist akım oldu, bu ülkede feminist, hümanist gibi akımların rüzgarına kapılan kimseler daha çok kendine öz güveni olmayan insan tipi olup bu tür yerlerde varlığını hissettiriyorlar.
Abdurrahman Dilipak meselesinde 81 kadın kolları talimat üzerine ayaklanırken iradelerinin zayıf olduğu bir kez daha ortaya çıktı. Demek ki bu il başkanlarından hiç biri vefa kavramıyla ya tanışmamış ya da Dilipak kuşağının bu ülkede hak ve adalet konusunda ne tür mücadele ettiğini bilmeyenlerdendir. Bir kaçı bir “Osmanlı kadını” edasıyla “hele durun arkadaşlar, bir öz eleştiri yapalım, acaba biz de bir yanlış durum/davranış yok mu?” demedi maalesef!
İstanbul Sözleşmesini bilerek ya da bilmeyerek bu halkın başına bela eden Ak partinin kimi dinamikleri bu konuda HDP-CHP-MHP ile bir olup 246 firesiz oylarla kabul edildi, Ak Parti cenahından hiç düşünmediler mi, nasıl oluyor da bir çok hayırlı konularda iktidara muhalefet eden bu partilerde bir ses bir seda çıkmıyor diye.
