Kur'ân'ı dinleyen insana,
Kur'ân'daki ilm-i hakikatı, gerçek ilmi ve
nur-u hakikatle, gerçeğin ışığı ile dünyanın mahiyetini bildirmekliği ile dünyaya aşk ve
alâka pek mânasız olduğunu anlatmaktır.
Yâni, insana der ve isbat eder ki:
"Dünya; bir kitab-ı samedânîdir,
herşeyin heran ona muhtaç olduğu Allah’ın CC kıtabıdır.
Huruf ve kelimâtı, harfleri ve kelimeleri,
nefislerine değil;
belki, başkasının zât ve sıfât ve esmâsına delâlet ediyorlar.
Allah’ın varlığına, sıfatlarına, güzel isimlerine kılavuzluk ediyor.
Öyle ise, mânasını bil, al; İç yüzünü, kastedileni ara, bul, al;
Nukuşunu, süslemelerini bırak git!..