Devlet temsilcileri bir araya gelerek, ‘Efendim askeri stratejik müttefiklik, efendim siyasi ortak tavrımız, efendim karşılıklı ticari, iki ülkenin yararına...” diye çeşit çeşit anlaşmaları karşılıklı imzalayıp dururlar.
Bu anlaşmaların ömürleri büyük ve güçlü ülkelerin menfaatine halel gelmeye başlayana kadardır.
Boşuna dememişlerdir, “devletlerin dostu, düşmanı olmaz, menfaatleri olur”
Hâlbuki ülkelerin düşmanları olduğu kadar dostları ya da bütün devletlerin riayet ettiği bir uluslararası hukuk sistemi olabilmeliydi.