Yıl 2005... Bursa'ya ikinci gidişimdi galiba... Okuldaki mesaim bitmiş, evdeki tamirattan bunalan ruhumu dinlendirmek maksadıyla Osmanlı'nın devletleşme başkenti olan Bursa yolunu tutmuştuk ailece.
Sağ olsun, -kulağı çınlasın- gitmeden önce mazideki mesai arkadaşım ve kardeşim Hüseyin Yılmaz dostumdan Bursa'dan bir telefon isteyince RAHMETLİK Eyüp ağabeyinkini vermişti.
Eyüp Ağabey face'den de arkadaşımdı ve diğer kimi klasik Risale-i Nur okuyucuları gibi "ezberleri bozan" efkarımı beyan eden paylaşımlarımı kabul etmekle birlikte "daha mutedil" yazmamı - belki de haklı olarak- tavsiye ediyordu...
Facebook'ta paylaştığı resminden biliyorum. Arkaya taradığı parlak saçları, düzgün çehresini içerden bir fener gibi aydınlatıp gözlerinde canlı bir ışıltıya dönüşen tebessümünü, neşrettiği ve bestelenen dava şiirleri her zaman hâfızamda...