Güzel Türkçemizin zenginliği hep dile getirilse de kelime ve kavramlar yerli yerinde kullanılmadığı zaman kargaşaya sebep olmaktadır. Dilimizin zenginliği; Osmanlıca, Arapça ve Farsça kelimelerden mürekkep olduğu için bunu sadeleştirmek adına bir tavır ortaya koyduğunuz da ortada dil diye bir şey kalmayacaktır.
Dünya görüşü, maneviyat, çevre ve içinde bulunduğumuz sosyal yapı ister istemez dilimizi etkilemektir. Bazı sansürlü ve sakıncalı kelimeler her kesim için adeta ambargo uygulanarak yok sayılmaktadır. Böyle olunca da frekansına uygun dil kullanayım derken komik durumlara düşülmektedir.
Günümüzde sosyal medyanın inanılmaz etkisi ile birçok kavram ve kelime adeta katledilmektedir. Bu durumu sorgulamaktan uzak kesimler de taklitçilikle dilimizin iğdiş edilerek yozlaşmasına zemin hazırlamaktadırlar. Mesela vefat eden kişiler için yayımlanan taziye mesajlarına “Işılar içinde uyu” gibi garabet bir ifade eklenmektedir. Aslında burada demek istenen ”Nur” olması gerekirken bu kelimenin maneviyata olan vurgusundan rahatsız olanların hazımsızlığının dışa yansımasıdır. Işık ve nur kelimeleri anlam bakımından benzer şeyleri ihtiva etse de asla birbirinin yerine ikame edilmeleri mümkün değildir. Zaten öyle olsaydı her şeyi tek bir kelimeyle ifade ederken benzer kelimelere de ihtiyaç olmazdı.