Daha ne denir, bilmiyorum. Gökkubbe altında söylenmemiş söz yoktur. Söylenebilecek bütün sözler söylenmiştir. Muhibbi’nin beytinde olduğu gibi “Kadd-i yâre kimi ar’ar dedi, kimisi elif / Cümlenin maksudu bir amma rivayet muhtelif.” Rivayet edecek başka kelam bulamıyorum, bu konuda rivayet edecek başka kelama gerek olmamalı.
Geçtiğimiz haftalarda ve neredeyse her gün karşılaştığımız kadın cinayetlerinden bahsediyorum. Kadının değeri, önemi, insaniyet, vicdan, merhamet gibi konularda o kadar çok söz söylendi ki niye hala söylenmeli; gündemimizde niye hala bu rezil konu olmalı, gerçekten bilmiyorum.
Peygamberimiz kadınların en hakir görüldüğü zamanda; kalpleri, tüm insanî duygulardan uzaklaşmış ve nasırlaşmış bir kavmin ortasına gelmişti. Kız çocuğu olmasından utanan, olunca da götürüp o Arabistan çöllerinin kızgın kumlarının altına atıp ölüme terk eden insanların arasına. Ve öyle bir toplumda kızı Hz. Fatıma’nın sabavetinde onu omuzlarına alıp Mekke sokaklarında gezmişti. O benim başımın tacıdır, en kıymetlimdir, dercesine.
