Madem siyaset sorunları çöze sanatıdır, öyleyse siyaset yapmak isteyen cesur olmalı. Pısırık insanların kendileri sorundur, var olan sorunları nasıl çözecekler?
Ülkemiz şu andaki hali şuna benziyor; bir köy ağası vefat edince arazi yedi çocuğuna kalıyor. Bu çocuklar her biri bir telden çalınca köy o verimli topraklarıyla birlikte onları beslemeye yetmiyor.
Kimi çalışmadan kazanma derdinde, kimi gece hayatına alışmış, bir diğeri ahaliden borç harç almış ve faizle katlanmış vaziyette bir iki tanesi de bu haylazların menhus hallerine eyvallah etmiş derken hayat verimsiz, lezzetsiz, bereketsiz akıp giydir ve bunlar aval aval bakıyor.
Hele şu ülkemizin haline bakın Allah aşkına bundan çok mu farklı? 1924 Anayasası ile devlet ve millet arasında başlayan yabancılaşma ve husumet hala yerini bir türlü sükunet ve sühulete bırakmadı.
Cennet misal bir yarım adada dünyaya gelmişiz, yaşanan dört mevsimli iklimiyle, kara, deniz ve havasıyla bir numara olan bir ülkede yaşıyoruz, ama mutlu, kanaatkar, kendini güvende hisseden bir millet olamıyoruz.
