Ne yere sığdırdılar...
Ne göğe...
Ne ikonluğu kaldı...
Ne azizliği...
Kimse işlediği onca hatalı işleri..
Kötü ahlâkını...
Gayrı meşru hayatını ne yazdı, ne tenkit etti.
Açık oturumlarda nerede ise 1 dakikalık saygı duruşu ile yâd edilecek pozisyona girdi.
Panellerde yeryüzüne gönderilmiş son 10 NUMARA olarak lanse edildi.
Ah Maradona ahhhh...
Ah ki ne ah.
Çok erken yaşta ve vakitsiz öldün.
Daha yapacak ne çok işin vardı oysa.
Belki milli takımımızı da çalıştırırdın.
Yüzbinlerce seyircinin önünde çaktırmadan(!) elinle nasıl gol atıldığını bizim zeki, çevik hem de ahlâklı olarak yetiştirmeyi düşündüğümüz ve murat ettiğimiz evlatlarımıza da sen öğretirdin.
Sonra onlarla maç çıkışı zafer kutlamaları çerçevesinde(!) biraz ot(!), biraz toz(!) içerdiniz.
Daha gece bitmedi.
Yeni başlıyor.
Sabaha kadar dans dans(!)...
Hatta bunun için senin adına beste bile yapardık.
"Maradona bizi diskoya götür"
Oradan da ....
Öleli kaç gün oldu bilmiyorum.
Allah için gazeteleri takip ediyorum da bu gazetelerin dana dişi gibi yazar takımından bir tane;
BEYLER AKILLI OLUN.
KİME?
NEDEN METHİYELER DÜZÜYORSUNUZ! diye akıl dolu bir yazı ne gördüm, ne de okudum. Herkes salya sümük ağlıyor âdeta.
Ta ki bugün Mehmet Barlas'ın aşağıdaki yazısını okuyuncaya kadar.
"....
Maradona olayı
Meğer Maradona bir sporcudan öteye hem ulusal hem de uluslararası bir şahsiyetmiş. Küba'daki Castro rejimine karşı duyduğu sevgi ve Filistin halkı ile kendisini özdeş görmesi gibi özellikleri açığa çıkıyor. Bağımlılıklarından kurtulması için bir ara Arjantin'de akıl hastanesine yatmış. Orada kimi Napolyon, kimi Sezar olduğunu iddia ediyormuş. Hastalar da onların Napolyon ya da Sezar olduklarına inanıyorlarmış... Ancak Maradona "Ben Maradona'yım" deyince kimse inanmamış.(28.11.2020, Sabah)
Çok şükür vicdan sahibi bir kalem çıktı da "Beyler durun bakalım. Ne yazıyor ne çiziyorsunuz, MARADONA İŞTE BU!!! dedi.
Helal olsun sana Mehmet BARLAS.
Rabbim, kalemine de, yüreğine de sağlık ve afiyet versin.
Selam ve dua ile.
