İnsan hayatını düzenleyen kimi metinler vardır. Sadece Müslümanın değil bütün insanlığın "cihanşümul" ahlaki duruşunu sağlayan ilk başta Kur'an ayetleri, sonra Hadisler, ardından da müçtehit âlimlerin eserleri gelir. Çağımızda bu eserlerden en fazla itibar göreni şüphesiz Nur risaleleridir (kitapçıkları).
Nur risalelerinin müellifi Said Nursi, Mektubat eserinde, hiçbir eserinin "gazete gibi" üstünkörü ve tuti kuşu ezberciliğiyle değil, tetkik ve tefekkürü okunmasını istiyor bizden. Mesnevi-i Nuriye'de temas ettiği dört ruhi hastalıktaki "suizan" meselesi fıkıh usulüne aykırı şekilde anlaşılıyor.
"Muayyen", sınırları kesinkes belirlenmemiş bir durum için hüküm de şarta bağlı olarak konulur usulde. Eğer böyle olmasaydı Nur Üstad, Münazarat eserinde kendi zatına bile hüsnü zan edilmemesi gerektiğini beyan etmez, bizi muhayyer bırakıp o sözünü " Kur'an, Hadis ve Hakikat mihengine" vurmamızı istemezdi.
Bir metnin teması, mesajı, anahtar fikir ve kelimesi çoğunlukla sonucunda bulunur. Mesnevi'deki suizan meselesinin sonu şu mesajla bağlandığına göre hiçbir zaman girilmemesi gereken daire burasıdır.
