Okul sitesinden yapılan konuyla ilgili açıklama şöyle:
" Çanakkale Zaferinin ardından; Türk Ordusu'nun İngilizlere karşı kazandığı en büyük ikinci zafer olarak adlandırılan Kut'ül Amare Zaferi'nin 108. Yıl dönümü; okulumuz öğretmenlerinden Ayşe MECLİS ve öğrencilerimizin hazırladığı program ile kutlandı.
Emeği geçenlere teşekkür ederiz."
Haber. Oktay ZERRİN- Samsun
KUT’ÜL AMARE NEREDE? - Kutül Amare Neresi?
Medînetülkût diye bilinen Kut’ül Amare, Bağdat ile Amâre arasında Dicle nehrinin sol kıyısında ve Fırat ile Dicle’yi birleştiren eski Şattülhay (el-Garraf) Kanalı’nın Dicle tarafındaki ağzının karşısındadır.
KUT NEDİR, NE ANLAMA GELİR?
Kût Hintçe’deki kot (kale) kelimesinden gelmekte ve Irak’ta bu isimle anılan Kûtülmuammer ve Kûtülhay gibi yerler de bulunmaktadır. Kut’ül Amare’nin kuzeyine doğru genişleyen ovalar Arap kabilelerinden Benî Lâm’ın kollarından Benî Rebîa’nın yaşadığı yerdir.
KUT’ÜL AMARE’NİN OSMANLI YÖNETİMİNE GİRMESİ
Bölgenin Osmanlı idaresine girmesi Kanûnî Sultan Süleyman zamanında (1520-1566) Bağdat’ın fethi sırasında gerçekleşir. Kutül Amare, İran Şahı 1. Abbas’ın Bağdat’ı 1623 yılında ele geçirmesiyle bir ara elden çıktıysa da Sultan 4. Murad’ın Bağdat’ı 1638 yılında yeniden fethi üzerine tekrar Osmanlı Devleti sınırları içine girdi.
İdarî taksimatta Bağdat vilâyeti merkez sancağına bağlı bir kaza merkezi olan Kut’ül Amare’de, Dicle’de buharlı gemilerin çalışması ve Lynch Şirketi’nin burada kömür depoları ve yakıt istasyonları kurması üzerine büyük bir hareketlilik başladı. Çünkü 1869’da İngiliz Lynch Şirketi, Osmanlı Devleti’nden Bağdat ile Basra arasında vapur işletme imtiyazı almış ve arada kalan Kut’ül Amare’yi bir istasyon olarak belirlemişti.
KUT’ÜL AMARE’NİN NÜFUSU, DİNİ VE DEMOGRAFİK YAPISI
XIX. yüzyılın sonlarında Gureybe, Bedre, Cîzân ve Zurbatiye nahiyelerinin bağlı bulunduğu Kut’ül Amare kazasının nüfusu (çoğunluğu Sünnî) 30 bin kişi kadardı. Merkezde ise nüfus 4 binin biraz üzerinde idi. Halk genelde ziraat ve taşımacılıkla uğraşıyordu. Yahudiler altın işlemeciliği ve ticareti, Hristiyanlar daha çok demirhindi ticareti yapıyorlardı. Kaza merkezinde 200 iş yeri, on otel, sekiz kahvehane ve yün eğirmek için iki de atölye vardı. Şehrin çevresindeki araziler İran tarafından gelen ve Dicle’ye dökülen Kelâl nehriyle sulanırdı ve pek verimliydi.
XX. yüzyılın başlarında, yani Osmanlı döneminin sonlarına doğru kasabanın nüfusu 7 bin kadardı ve burada bir rüşdiye mektebi, Sünnî ve Şiîler için birer cami, bir havra, iki han, çok sayıda iş yeri, mağaza ve dükkânla iki hamam bulunuyordu. 1911 yılı Bağdat salnâmesinde 1500 ev, 150 dükkân ve on hanın kayıtlı olduğu görülmektedir.
Haber: Oktay ZERRİN
