Tabuların dört bir yanımızı sardığı bu ortamda, toplumsal düşünceler gelişmez, yenilikler olmaz. Bilgi çağında bilgi üretemez, ilerleme kaydedilemez.
Tabulaşmış politikacılar, zihniyetler ve yönetimler despotluğa ve buyurganlığa boyun eğmeyi meşru görür, halkın zayıflığını derinleştirir. Bu durumda halk siyasi olarak da olgunlaşamaz.
Bu ortamda yönetici, halkını hakir görür ve nefret dilini kullanır. Halkına karşı kullandığı üslup, hakaret ve küçümseyici bir üsluptur. Bu üslupların arkasında kendi ezilmişlik duygusu yatar.
