Dünya...
İki nehir...
Birinin adı AKINTI...
Diğerinin adı AKIŞ...
Akış’ın döküldüğü yere
Cennet, Akıntı’nın döküldüğü yere Cehennem denir.
Akışta olan insan, yolu bulmuş, nefs mücadelesinde başarı elde
etmiş, dolayısı ile Şeytan tarafından zihni ele geçirilememiş
insandır. Akışta olan insan, nefsini ve zihnini arındırarak
nurlu üst akla bağlanabilen insandır.
Akışta olan insanla akıntıda olan insanı şöyle tanıyabiliriz. Akıntıda olanlar ise dünyadan sonsuz yaşama bir yol olduğunu dahi bilmezler.
Akıntıda olanlar kendilerini insanlara beğendirmek için elinden geleni yaparlar.
Akışta olanlar ise kendilerini Allah’a
beğendirmek için uğraş verirler. Akış’ta Allah’a tevekkül
edenler bulunur, akış; doğal olan, insanın fıtratına uygun olandır. Örneğin yağmurun yağması doğaldır. İnsanların Allah’a tevekkül etmesi, itaat etmesi, erdemli olması
fıtratlarına uygun bir davranıştır ve doğaldır.
Tevekkül sahibi, itaatkâr, şükür sahibi bir insan “akış’’ tadır ve hayatta
çok zorlanmaz, akıntıya, girdaplara kapılmadığı için çok yorulmaz, akış onu çok yormadan hayatta ilerletir hatta akış ve hayat onun için yorulur desek yeridir.....
Sağlıcakla kalın...(ALINTI)