Rahman ve rahim olan Allah’ın adıyla…
Aralık ayına girmekle beraber tüm dünyada devam eden Corona virüsün insanların hayatında çoğalan bir travma oldu. Çok kısa sürede kaybettiğimiz sevdiklerimiz ‘Acaba hasta olursam bu hastalığı atlatabilir miyim’ endişesi, risk grubunda olan büyüklerimize karşı, taşıyıcı olma ve bulaştırma korkusuyla baş etmek ve fiziksel mesafenin olumsuz etkileri. Yeniden hayatımıza giren karantina ve kısıtlamalara alışmak derken,’ Eskiden ne kadar özgürmüşüz’ demeye başladık.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bu söz bile geleceğe endişeyle bakmaya yetiyor değil mi? İstesek de istemesek de korku ve ümit arasında kaldık. Yazmak kolay, nasihat etmek çok kolay ama yaşamak zordur. Ateşler düşüyor evlere ama kimse saramıyor yaraları, paylaşamıyor üzüntüleri ve kimse kimsenin gözyaşını silemiyor. Ve insan sadece Allah’a sığınabiliyor ve yardımı da O’ndan diliyor.
Bu salgınla beraber en çok özgürlüğümüzü kaybettik diyor birçoğumuz. Çok mu özgürdük? Özgürlük nedir? Sözlükte herhangi bir koşulla sınırlanmama, zorlanmaya, kısıtlamaya bağlı olmaksızın düşünme ve davranma durumu olarak tarif edilir. İnsan kendini sınırlandıran her türlü sınıra karşı koymak ve zorlamaya karşın mücadele vermek üzere yaratılmıştır.
