Bir toplumu toplum yapan ve onu diğer toplumlardan ayıran hayat tezahürlerinin tamamına birden kültür diyoruz. Kültürün içinde; inanç, gelenekler, töreler, alışkanlıklar, efsaneler ve de bidatlar yer almaktadır. İşte bütün bu farklılıklar bizi biz yapan değerlerdir.
Bu değerlerin içerisinde “hayır deme” gibi bir erdem mevcut değildir. Sırf bu yüzden mağdur olup, zarar görsek bile bu durum genetik olduğu için değişmez. Bir şekilde karşı tarafa hayır deseniz bile gerekli hoşgörü ve toleransı göremezsiniz. Bu bir reddetme ve hakaret olarak kabul edileceği için hazmı kolay değildir. En kültürlü insanlarda bile durum değişmez. Oysa ki hayatın rutin akışında ve de gerektiğinde hayır diyebilmek ve kabul etmemek de bir hak olarak saklı olmalıdır. Bu olumsuz tavır ve davranışımızın yaşadığımız pandemi dönemine de olumsuz etkisi yadsınamaz.
Salgında geldiğimiz son nokta, bulaşın kamusal alandan ziyade ev ve akraba ziyaretleri ile zirveye taşınmış olmasıdır. Geleneksel Türk misafirperverlik anlayışına göre kapına gelen düşmanın da olsa içeriye alma düşüncesidir. Bu durum, öyle köklü ve yerleşik bir mite dönüşmüş ki ucunda ölüm olsa bile araya mesafe koyamamak büyük bir zafiyettir.
