Biz kendimizi tamamıyla dünya işlerine verdik. Birçok isteklere, emellere düştük. Hep dünya için çalışıyoruz. Servet, şöhret, yüksek mevki hırsıyla didinip duruyoruz. Bu yüzden de kederden, sıkıntıdan bir türlü kurtulamıyoruz.
Gamlardan, kederlerden kurtulmak için, Hakka değil de eşe, dosta sarılıyoruz. Eğlencelere kapılıyoruz. Bu vesilelerle kendimizi avutuyoruz..
Dünya malına tapıyoruz, çok zengin olmanın yollarını arıyoruz... Şehvet ve şöhret peşinde koşuyoruz. Yüksek mevkilere çıkmak, baş olmak, ona buna hükmetmek istiyoruz.
İstediğimizi elde edemediğimiz zaman yahut elde ettiğimizi kaybedince üzülüyor harap oluyoruz. Bu hal, bu didinme, bu sızlanma bu inleme, bu gözyaşları ne vakte kadar sürecek? İçine düştüğümüz şu acıklı halimizi bir türlü anlayamıyor göremiyoruz. Bir türlü aslımıza yani ahdimize gelemiyoruz.!