Bir ejderha, nasıl olduysa ayının birini yakalamıştı. Genç bir adam da ormanda giderken ayının bağırmasını duymuştu.
Genç adam, hemen ayının yardımına koştu. Ejderhayı öldürüp ayıyı kurtardı. Ayı, genç adamın peşine takıldı ve ondan bir daha hiç ayrılmadı.
Genç adam, bir gün hastalandı. Ayı, onu yalnız bırakmayıp başında beklemeye başladı. Oradan geçen biri;
- Hâlin nasıl kardeş? Bu ayıyla ne işin var? diye sordu.
Genç adam da ona, olanları bir bir anlattı. Adam, genç adamın anlattıklarını bir bir dinledi. Sonra yanından ayrılmadan önce ona şöyle bir öneride bulundu:
- Sen yine de ayıya güvenme. Onun dostluğu, düşmanlıktan beterdir. Ondan uzak dur. Dikkatli ol.”
Bu sözler, genç adamın hoşuna gitmedi. Sözleri akıllıca bulmadı. Hatta adama kızdı ve ona şöyle söyledi:
- Vallahi bunları, kıskançlığından söylüyorsun. Yoksa sen ayıya ne bakıyorsun? Asıl onun sevgisine bak.
Adam;
- Benim kıskançlığım, ayının sevgisinden iyidir. Hemcinsini bırakıp ayıya güvenme, dedi.
Genç adam, iyice öfkelenmişti. Adama;
- Git git kıskanç herif! Sen kendi işine bak, dedi.
Adam, baktı ki genç adam, laftan anlamıyor; oradan uzaklaşıp gitti. Genç adam da uykuya daldı. Ayı ise sinek kovalamaya başladı. Sinek, ayının kovmasıyla yerinden kalkıyor; sonra yine kalktığı yere gelip konuyordu.
Ayı, gencin yüzüne konan sineği birkaç kez kovdu; fakat sinek her defasında tekrar gelip genç adamın yüzüne konuyordu.
Sonunda ayı, sineğe iyice sinirlendi. Gidip dışardan koca bir kaya parçası aldı. Bu arada sinek, yine genç adamın yüzüne konmuştu. Sineği ezmek için bu koca kayayı adamın yüzüne yapıştırdı.
Kaya, adamın suratını paramparça etti. Böylece inatçı genç, adamın iyi niyetle söylediklerine kulak asmamanın cezasını ne yazık ki çok pahalıya ödemiş oldu.