Yaşam azıksız bir yolculuk
Adım adım yürümeyi öğrendim
Ne gereğinden fazla hızlı
Ne de fazla yavaş gitmeyi öğrendim
Başkalarının anlattıklarını dinlemeyi
Hayatıma uygulamayı öğrendim
Bunların hepsi saçmalık deyip
Alayına isyan etmeyi öğrendim
Hayaller kurdum,
İmkansız yoktur, tanımam dedim
Daha ilk denemede çuvallamayı öğrendim
Sevmeyi
Sevdiğimi içimde tutmayı öğrendim
Yeri geldi
Yağmur gibi açılmayı öğrendim
Sevdiğimin beni sevmesini gördüm
Sevdiğim halde sevilmediğimi gördüm
En kötüsünün
Sevmediğim halde sevilmek olduğunu öğrendim
Pişman olmayı,
İçimin kor kor yanmasını izledim
Ardından
Bununla da mutlu olunacağını öğrendim
İnanmayı,
Ömrümü bir şeye adamayı seçtim
Ardından her şeyi sorgulamayı
Boşlukta askıda kalmayı öğrendim
Hedefler çizdim
Ömürlük idealler belirledim
Sonra hepsini
Bir kalemde çizmeyi öğrendim
Canım, ciğerim dediğim
Bir insanın da ölebileceğini
Acısının çok acı
Boşluğunun hiç mi hiç
Doldurulamaz olduğunu öğrendim
Sevenleri gördüm bir ömür boyu vefayla
İlk fırsatta ihanet edenleri gördüm
İhanetin acısının
Koskoca bir hayatı tükettiğini öğrendim
Özündeki çiğ sütü gördüm insanın
Ufacık bir çıkara tamah ederken
Güvenmemeyi öğrendim hiçbir zaman
Ama tüm ruhumla güvenebileceğim
Dostların bulunduğunu da öğrendim
Kâr eden insanlar oldu
Hüsrana uğrayanlar oldu etrafımda
Bugün verilen kararların
Yıllar sonraki etkisini gördüm
Bazen kaybetmenin kazanmak
Kazanmanın kaybetmek olduğunu öğrendim
Gerçek nedir, nedendir
Diye araştırdım her yerde
Gerçeğin içimde yaşadığını öğrendim
Üzülünce ağlar, sevinince gülerdim eskiden
Duyguların da yanıltıcı olduğunu öğrendim
Genç olduğumu anlamadan
Gençliğin tükendiğini anladım
Bir alevlik ömürde hiçbir şeyi
Abartmamak gerektiğini öğrendim
Şimdi sana el uzatıyorsam sevgili
Bil ki sana tüm öğrendiklerimle geldim...