Sosyal medyada birkaç gün önce bir videoda tren raylarının tam ortasına düşen bir adamı kurtarmak için kendi canını tehlikeye atarak mücadele eden bir köpek gördüm.
Adam bayılmış köpek onu uyandıramıyor, kenara çekmeye gücü de yetmiyor.
Köpek trenin sesini duydu sanki o tren oraya yaklaştığında duramayacağını hesap etmiş, biliyormuşçasına rayların içinden çıkmadan trene doğru koşmaya başladı.
Koştu koştu metrelerce koştu, treni gördü tren yaklaştıkça rayların içinde ağır ağır ilerleyerek çığlık çığlığa havlıyordu.
Dur!!!
diyordu. Dur!!!
İnanın baygın adama metreler kala durdurdu treni.
Rahatlamıştı.
Bir kenara çekildi izledi o kurtarış anını, yorgun ve bitkin bakışlarla. O kadar masum o kadar yürekten o kadar güzeldi ki..
Bizler, o kocaman yüreklere HAYVAN, KÖPEK diyoruz ya hani...
O tren raylarının içinde yatan baygın bir köpek, veya herhangi bir hayvan olsaydı gerçekten hangi insan yapardı bunu?
Kendi canını riske atma pahasına bir canı kurtarmaya bu kadar çabalar mıydı? Trenin sesini duya duya rayların ortasında gerçekten yapar mıydı..?
Ve çok geçmedi, bir gün sonra bir video paylaşıldı sosyal medyada. Konu yine köpekler ve insanlardı. Gerçi insan demeye dilim varmıyor.
Ama...
Olay tam tersine dönmüş, dünkü bir insanı kurtarmak için canını riske atan köpek köpekse..!
Onca sokak köpeklerini bir araya toplayıp canice vahşetin en acımasız haliyle vicdanları kör olmuş, kalpleri taşlaşmış, insanlıktan çıkmış insanlığın yüz karası gözlerini kan bürümüş acımasız cellatlar infazın böylesi hiç görülmemişti.
O dilsiz canların başına kürekle ezen kan donduran insanlar insan mıydı sahi, kim onlar...?
Bir baba mı?
Bir abi mi?
Bir kardeş
Bir eş değil mi?
Bunlar evlatları ile aynı sofraya oturan akşam yemeğinde gözlerinin içine bakarak ailesine huzur, güven verenler miydi?
O elleri ölüm kan kokan cellatlar...
Gözlerini kapattıkların da başını yastığa koydukların da gerçekten vicdanlarınız rahat mı...
Ben bir kaç gündür nereye bastığımı bilmiyorum. Ekranlardaki görüntüler gözümün önünden gitmiyor, boğazım düğümleniyor, kanım donuyor.
Ben de davacıyım sizlerden. Hem bu dünyada, hem öbür dünyada...
Sizler mi bu kalple güzel nesiller yetiştireceksiniz bu dünyaya bu insanlığa...
Yazık!!!
Hayvan sevemeyenler, insanları da sevmez.!
Bu dünyanın, kainatın bir yaratılış sebebi bir dengesi var.
İnsanları, hayvanları, börtü böceği kuşları, ağaçları, çiçeğiyle...
Neden insanlar bu dünyada imtihanda olduğumuzu bile bile bu dengeyi bozmaya, dünyayı bu kadar kirletip çekilmez hâle getirmek için bu kadar çaba gösterirler...
Neden, şu koskoca dünyaya sığmazlar.
Neden hep bir şeyleri yok etme, kan dökme, can yakma çabasındalar.
Neden bu kadar cani, bu kadar doyumsuzsunuz, neden doymazsınız...?
Neden ?
Ölüm var ölüm!!!
Her canlı bir gün mutlaka ölümü tadacak. Bu hırs niye neden?
Allah der ki;
"Hayvanlar benim sessiz kullarımdır. Onlar şimdi zulme susuyorlar. Ama hesap günü konuşacaklar.
O gün hesap çok ağır olacak.
Dualarda buluşmak dileğimle.
Emine İPEK