Hayatında bazen birine, birilerine o kadar çok güvenirsin ki; yüreğinde, gözünde herkes yalansız, dolansız kusursuzdur.
Ve bir gün bir rüzgar eser dokunu verir yürek teline, usulca; ama öyle bir sallar ki senin baktığın o pencereden tüm gördüklerin tuz buz olmuştur.
Bir anda küle dönmüştür tüm güzellikler; üflesen uçacak, kirlenecek tüm güzellikler sanki.
İşte o anda yaşın kaç olursa olsun biraz daha büyüdüğünü anlarsın, büyürsün ve anlarsın ki aslında baktığın o pencere senin yürek pencerenmiş...
işte o an her şey anlamsızdır... anlarsın ki;
ne konuşacaklarının ne de söyleyecek tek bir sözün bir anlamı kalmamıştır. Artık baktığın o pencere tılsımını kaybetmiştir
SUSARSIN!
Bazen hayal kırıklıkların,
hançer olup saplanır yüreğine,
SUSARSIN !
Bazen geç kalmışsındır ne çok şeye,
SUSARSIN !
Bazen hiç kimseye, hiçbir yere ait olmadığını anlarsın,
SUSARSIN !
Bazen özlem dolar yüreğin çığlık çığlığa bağırmak istersin,
SUSARSIN!
Bazen bir yüreğe, yüreğinle sarılmak istersin, ama
SUSARSIN!
Bazen de konuşmaya gücün kalmaz, tükenir kelimelerin,
SUSARSIN !
Bazen gerçek sandığın onca güzelliklerin bir hayal kırıklığı olduğunu anlarsın,
SUSARSIN!
Bazen canın yanar, yüreğin, kanar çığlık çığlığa haykırmak istersin...
SUSARSIN!
"Kimi gözler bir dost arar,
Sahiplenecek bir yürekte,
Konuştukça dinleyecek,
Dinledikçe dinlendirecek;
"Dinlenecek...
"Sustuğunda hissedilecek.!
Sustukça hissedecek..!
İşte o zaman susmanın da,
konuşmak kadar ihtiyaç olduğunu anlarsın..
Ve sustuğunda da hissedip, hissedildiğini sorgularsın
"Kendinde, Ve "Kendinde.?
SUSARSIN!