Özü sözü bir olmayanlardan...
Yoruldum...
Dili başka yüreği başka konuşanlardan...
Yoruldum...
Bu gün normal, yarın farklı olanlardan...
Yoruldum...
Konuştuğu hiç bir sözünün, ardında durmayanlardan...
Yoruldum...
Her zaman kendilerini haklı sayanlardan...
Yoruldum...
Vefa nedir.!
Güven, nedir.!
Sevgi, nedir hiçe sayanlardan...
Yoruldum...
Yanında...
Yüreğindevar görünüp ama olmayanlardan...
Yoruldum...
Umutsuzca düşünmekten...
İnsanlığı sevgi, merhamet, kurtaracak umudu düşlemekten, özlemekten, beklemekten...
Kısacası onca değer verdiğin, çektiğin...
Sabırdan yorulmaz insan, sadece...
Verdiğin değerin, sevginin, özlemin bir anlam taşımadığını görünce yoruldum, yoruyor insanı...
....
Acıtıyor canını.
Susmaktan..
Acımı belli edememekten..
Canım acıyor...
Hepimizin eseri bu dünya, kesene bereket ben doydum sonsuz sevgime nazaran, insanların söylediği yalanlardan doydum.!!
Aslında insanı en güzel yarınlara, en güzel hedefe ulaştıran sabır değil midir?
Hani derler ya sabrın da bir sınırı var. Bazen insan o sınıra geliyor sanırım yine de dileğimdir Rabbimden, "her şeye rağmen sabır ver Allah'ım, tüm yüreklere her şey için sabır ver..."
Aslında en çok sabrı da yoran sadakatsizlik, umursamazlık, vefasızlık, saygısızlık, senin verdiğin değerin karşısında en çokta hiçe sayılmak değil midir; en çok insanı yoran, üzen, yaralayan bunlar değil midir?./
"Evet sabır" Ama elbette ki sabrında bir sınırı vardır çünkü demirden, taştan değiliz, hepimiz kandan, candan yaratılmış insanlarız.
Canımız acır, yüreğimiz kanar değil mi.! Hani insanız ya "Bazen oluyor işte insanın aklı yoruluyor, beyni, yüreği, yoruluyor, yoruluyor işte.
Birazcık empati...
Birazcık değer...
Birazcık saygı...
"Çok şey mi" istiyoruz sevginin, saygın baki kalması için?
Tüm dünyayı sevginin kucaklaması için...
Dünyanın neresinde olursa olsun...
Bir can yandığında seninde canın acısın, oralı olsun yüreğin...
Birazcık empati...
İnsana yakışan tek bir yüzdür...
"İki yüz yakışmıyor"
Emine İpek