Yeryüzünü anlamlı, özel kılan kalem ile dertlerin altını çizmek, muazzam bir duygu. Yazmak, insanın kendine teslim oluşu. Ve aynı teslimiyet ile ruhlara dokunuşu.
Kelimeler ile kalplere uzanmak. Sancısı olana yalnız değilsin demek. Şiirden seslenmek, sessizliğe…
Yazmak hazır ol çağrısını, başlangıcı farklı tonlar ile irdelemek.
Aynı anda ölüp, dirilmek ve o destur ile emanete sahiplenmek. İşte burada yok oluyor yeryüzü vesvesesi…
