Rahmete liyakat kesp etmek bunca mı zor?
Bir ses doğup içime ağdı.
“Kendin ettin…” Camları zangırdatan mâna yüreğimdeki dalgakıran misaliydi. Cümleyi tamamlamalıydım; öyle de yaptım. “Kendin buldun.”
Dün gibiydi zaman, yırtınıyordu adam; kızgınlıktan kendi yakasını çekiştirerek:
“Bana denecek söz mü?” Hele ona, hele ona bile…
Belki de o vakti süslemek...
“… Olmayacak duaya amin” mi demek?..
